TASAM tarafından düzenlenen “2. İKT Üyesi Ülkeler Düşünce Kuruluşları Forumu” İstanbul’da gerçekleştirildi. Yoğun bir katılımla yapılan forum sonrası açıklanan deklarasyonda şu hususlara dikkat çekildi:
Ülkeler arasındaki vize uygulaması, soğuk savaş dünyasının ürünü. Dünyayı kesin sınırlara ayıran, kutuplaştıran, bölen bir anlayışın da simgesi aynı zamanda.
TASAM’ın kuruluş fikri nasıl ortaya çıktı? 
Türkiye'nin iç ve dış değişim dinamiklerinin son yıllarda sergilediği ivme, ekonomiden dış politikaya, bilim ve teknolojiden sanata kadar geniş bir alanda cereyan etmekte ve yeni risk ve fırsat alanlarının doğmasına imkân tanımaktadır.
Çok kutuplu yeni dünya düzeni ile birlikte küreselleşme süreci de hız kazandı. Ve bu süreç en çok iletişim ve medya üzerinde etkisini gösterdi. 
Can cultural diplomacy help get Turkey into the European Union? Within the EU, Turkey’s accession process is a highly debated issue. Almost everyone seems to have an opinion on the matter, although it can be argued that most of these opinions are not based on rationality and facts.
Soğuk Savaş döneminde, uluslararası politika ile iç politika arasında daha belirgin bir ayrılık mevcut idi. Dış politika; o dönemde daha çok ulusal güvenlik, askeri tedbirler, enerji kaynaklarına ulaşım, devletler arası çatışmalar, ideolojik rekabet ve nekonomik kalkınma planları gibi yüksek politika konularından oluşuyordu.
Özünde dürüstlük, doğruluk, sadelik, samimiyet yer almakta olan kamu diplomasisi, siyasal fikirlerden ziyade vatandaşların kalbine ve beynine ulaşarak ortak çıkarlar merkezinde diyalog kurmak fikrinde yükselmektedir.Kamu Diplomasisi Nedir?
Literatürde Kamu Diplomasisi ile ilgili pek çok değişik tanım mevcuttur. Konunun daha iyi anlaşılabilmesi ve farklı bakış açılarının da görülebilmesi için bu kavramla ilgili tanımların geniş bir özetini sunmakta yarar görüyoruz:
KAMU DİPLOMASİSİ KÖKLÜ İLİŞKİLER İNŞA EDER: “Kamu Diplomasisinin ana amacı, köklü ilişkiler inşa etmektir. Diğer ülkelerin ihtiyaçlarını, kültürlerini, insanlarını anlamak; bakış açılarını paylaşmak, yanlış algılamaları düzeltmek, ortak paydalar bulmak kamu diplomasisinin başlıca hedefidir. Kamu diplomasisi, bir ülkenin imajının ve bilinirliğinin, bireysel etkileşim için uygun ortam yaratabilecek bir güç olduğu varsayımına dayalıdır”. (Mark LEONARD, Public Diplomacy, London, Foreign Policy Center, 2002, s. 8-9)
ULUSAL ÇIKARLARIN TANITIMIDIR: “Kamu Diplomasisi; yabancı ülkelerin kamuoylarına yönelik enformasyon, çekicilik ve nüfuz ile ulusal çıkarların tanıtımının yapılmasıdır…” (Advisory Group on Public Diplomacy for the Arab and Muslim World, Changing Minds Winning Peace: A New Strategic Direction for U.S. Public Diplomacy in the Arab & Muslim World, Edward P.Djerejian, Chairman, (Washington, D.C., October 1, 2003, 13)
HÜKÜMETLERİN İLETİŞİM POLİTİKASIDIR: “Kamu Diplomasisi; kendi ulusunun düşüncelerini ve ideallerini, kendi kurumlarını ve kültürünü aynı zamanda ulusal hedeflerini ve güncel politikalarını yabancı halklara anlatma amacı taşıyan bir hükümetin iletişim politikası ve sürecidir.” (Hans N. TUCH, Communicating With the World: U.S. Public Diplomacy Overseas, New York, St.Martin’s Press, 1990, s. 3)
DIŞ POLİTİKANIN YÖNLENDİRİLMESİDİR: “Kamu Diplomasisi; Medyanın uluslararası ilişkilerdeki rolünü, hükümetlerin kamuoyuna dayanarak kendini geliştirmesini, bir ülkenin özel kuruluşlarının diğer ülkelerin kuruluşlarıyla hükümet dışı etkileşimde bulunmasını ve tüm bu uluslararası sürecin, politika geliştirme ve dış ilişkilerin yönlendirilmesi üzerindeki etkisini kapsamaktadır…” (Hans N. TUCH, Communicating With the World: U.S. Public Diplomacy Overseas, New York, St.Martin’s Press, 1990, s. 8)
GELENEKSEK DİPLOMASİNİN DIŞINDADIR: “Kamu Diplomasisi; halkların tutumunun, dış politikanın oluşumu ve yürütülmesine yaptığı etki ile ilişkilidir. Kamu diplomasisi, uluslararası ilişkilerin geleneksel diplomasi dışındaki alanlarını kapsamaktadır; hükümetler tarafından yabancı ülkelerde kamuoyu oluşturulması, özel kuruluşlarının diğer ülkelerin kuruluşlarıyla etkileşimde bulunması, diplomatlar arasında iletişim sağlanması ve kültürler arası iletişim sürecinin geliştirilmesi…” ( What is Public Diplomacy?, The Edward R. Morrow Center of Public Diplomacy, Bkz. fletcher.tufts.edu/murrow/public-diplomacy.html )
KÜLTÜREL DİYALOGUN KAPISINI ARALAR: “Kamu Diplomasisi; toplum içinde etkiye sahip olanlara - sadece hükümet içindekilere değil- tutarlı ve etkileyici biçimde seslenmektir. Kamu diplomasisi, dış politikadaki amaçlara ulaşmada da büyük önem taşır; ülkeler arasında karşılıklı kültürel diyalogun oluşmasına imkan tanır…” (Diplomacy: Canada's International Policy Statement, 'A Role of Pride and Influence in the World', tabled in Parliament, April 2005)
ÜLKELERİN İMAJINI ŞEKİLLENDİRİR: “Kamu Diplomasisi, diğer ülkelerin halklarına ve karar alıcılarına ulaşarak onların düşüncelerini ve onların gözündeki imajınızı şekillendirmektir.” (Committee Hansard, 14 March 2007, p. 4)
ALGILAMA YÖNETİMİ SANATIDIR: “Kamu Diplomasisi; algılamaları yönetebilme ve yabancı kamu sektörlerini hedefleriniz doğrultusunda yönlendirebilme sanatıdır.” (Jarol Manheim, “Talking Points for Meeting with Staff of Senate Foreign Relations Committee”, 18 december
ULUSLAR ARASI ORTAMI YÖNETİR: “Kamu Diplomasisi; uluslararası bir aktörün, yabancı bir halk ile yakaladığı bağlantı yoluyla uluslararası ortamı yönetme girişimidir.” (Nicholas CULL, “Public Diplomacy: Lessons from the Past”, University of Southern California, s. 12)
FİKİRLERİN DOLAŞIMINI SAĞLAR: “Kamu Diplomasisi; yabancı halkları olumlu yönde etkilemeye yönelik bir politik aksiyondur. Direkt olarak kamuoyunu hedefler, fikirlerin ve düşüncelerin uluslararası dolaşımını sağlar. Aynı zamanda özel gruplar arasında bir etkileşim oluşturur.” (François Bernard HUYGHE, Diplomatie publique, 8 novembre 2006 Bkz. www.huyghe.fr/actu_296.htm )
DOĞRU BİLGİYİ YAYAR: “Kamu Diplomasi; Ülkelerin uluslararası kamuoyu oluşturma yoluyla ulusal hedeflerine, çıkarlarına ve amaçlarına ulaşmak için yapılandırılmış doğru bilgiyi yayma girişimidir.” (Jim RIGGINS, “A Strategic Assessment of Public Diplomacy”, USAF, 1998, s. 4)